Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι μια γυμνή πράξη απεχθούς σκληρότητας και αδικαιολόγητης επιθετικότητας προς έναν αθώο λαό και ένα κυρίαρχο έθνος.
Άνοιξε ένα νέο σκοτεινό κεφάλαιο στην Ευρώπη!
H Ευρώπη θα δει την επανεμφάνιση ενός Ψυχρού Πολέμου και ένα σιδηρούν παραπέτασμα που διχάζει τους Ευρωπαίους όσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι στην εξουσία.
Η απόφαση του Πούτιν να ξεκινήσει τον πόλεμο κατέρριψε το όνειρο ότι η Ευρώπη δεν θα γινόταν ποτέ ξανά μάρτυρας μιας τέτοιας σύγκρουσης.
Αψηφά όλους τους κανόνες πολιτισμένης συμπεριφοράς και δείχνει απόλυτη περιφρόνηση για το κυριαρχικό δικαίωμα κάθε χώρας να επιλέγει τη μοίρα της.
Ο ισχυρισμός του Πούτιν ότι αυτή η σύγκρουση προκλήθηκε από τη Δύση και το ΝΑΤΟ είναι εντελώς ψευδής.
Αν και η Ουκρανία έχει επιμείνει στο δικαίωμά της να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ – για το οποίο η Μόσχα έχει από καιρό αντίρρηση – δεν τέθηκε ποτέ σε τροχιά ένταξης και ποτέ δεν υπήρξε ομοφωνία εντός της συμμαχίας που να επιτρέψει στο Κίεβο να εισέλθει στο μπλοκ.
Είναι αλήθεια ότι η Μόσχα παραπονιέται εδώ και καιρό για την επέκταση του ΝΑΤΟ, αλλά η διεύρυνση δεν είναι κάτι που επέβαλε η συμμαχία. Ήταν μια απάντηση σε χώρες που πέρασαν δεκαετίες υπό σοβιετική κυριαρχία και ήθελαν εγγυήσεις ασφάλειας ακριβώς επειδή εξακολουθούσαν να φοβούνται τη Ρωσία.
Μια άλλη από τις αναλήθειες του Πούτιν είναι ότι αυτός ο πόλεμος έχει να κάνει με την «αποναζιστικοποίηση» της Ουκρανίας.
Δεν υπάρχουν Ναζί στην ουκρανική κυβέρνηση.
Ο δημοκρατικά εκλεγμένος Πρόεδρος της χώρας, Volodymyr Zelensky, είναι Εβραίος και μιλά τα Ρωσικά ως πρώτη του γλώσσα. Η Ουκρανία έχασε σχεδόν επτά εκατομμύρια ανθρώπους στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.
Η διεθνής κοινότητα πρέπει να συνεχίσει να απαντά αποφασιστικά στην παράνομη και ανήθικη εισβολή της Ρωσίας.
Πρέπει να χρησιμοποιήσει το κύριο όπλο της, τις οικονομικές και χρηματοοικονομικές κυρώσεις, για να περιορίσει τη συμπεριφορά της Μόσχας.
Ως πρώτο βήμα, οι ΗΠΑ, η ΕΕ, η Βρετανία, η Αυστραλία και η Ιαπωνία έχουν βάλει στο στόχαστρο τράπεζες που χρηματοδοτούν ρωσικές δραστηριότητες και μερικούς από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ρωσίας, πολλοί από αυτούς κοντά στον Πούτιν.
Η ΕΕ συμφώνησε επίσης να επιβάλει νέες κυρώσεις στους τομείς της ενέργειας και των μεταφορών και να επιβάλει ελέγχους στις εξαγωγές.
Κάθε χώρα που σέβεται την Δημοκρατία πρέπει να ανταποκριθεί στο ρόλο της και να δείξει αλληλεγγύη προς την Ουκρανία.
Το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ δικαίως απέκλεισαν οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση στην Ουκρανία – η προοπτική να μπει σε πόλεμο με μια πυρηνικά οπλισμένη Ρωσία είναι απλώς πολύ τρομακτική έστω και για να τη σκεφτεί κάποιος.
Ωστόσο, μια ρωσική κατοχή πιθανότατα θα οδηγήσει σε μια εξέγερση που θα κόστιζε ακριβά στη Μόσχα, τόσο οικονομικά όσο και σε αριθμό θυμάτων. Αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει περισσότερη αντίθεση στο εσωτερικό, ειδικά από Ρώσους με ισχυρούς οικογενειακούς και πολιτιστικούς δεσμούς με την Ουκρανία.
Όσο ζοφερή κι αν είναι η κατάσταση, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα πρέπει να συνεχίσουν να διατηρούν “ανοιχτό κανάλι επικοινωνίας” με τη Μόσχα και να καταστήσουν σαφές ότι δεν έχουν καμία διαμάχη με τον ρωσικό λαό. Όμως θα εναντιωθούν στα επεκτατικά σχέδια του Πούτιν.
Κάθε Ευρωπαϊκή χώρα πρέπει να ανταποκριθεί στο ρόλο της για αλληλεγγύη προς την Ουκρανία. Εκτός από την τήρηση των κυρώσεων της ΕΕ, θα πρέπει να σταματήσει αμέσως την επεξεργασία αιτήσεων διαβατηρίων από Ρώσους υπηκόους.
Αυτός ο τρομερός πόλεμος έχει ήδη οδηγήσει σε πολλά θύματα και χιλιάδες πρόσφυγες – εκτιμάται ότι εκατομμύρια Ουκρανοί θα μπορούσαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους σε περίπτωση πλήρους κατοχής. Η Ευρώπη και ολόκληρος ο κόσμος πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για να τους υποδεχτούν.
Δηλώσεις αλληλεγγύης από τις Κυβερνήσεις των Ευρωπαϊκών χωρών θα πρέπει άμεσα να γίνουν προς τους Πολίτες.
Θα πρέπει να ενθαρρύνουν τους πολίτες ακόμα και να διαδηλώσουν κατά της βάρβαρης εισβολής.
Είναι σημαντικό η κοινή γνώμη να δείξει ότι πιστεύει στην ευρωπαϊκή αλληλεγγύη. Είναι καιρός όλος ο δυτικός κόσμος να ενωθεί ενάντια στη βαρβαρότητα του Πούτιν.
Επιπλέον, είναι σημαντικό να αναρωτηθούν οι φιλειρηνικές κυβερνήσεις της Ευρώπης τι κρύβεται πίσω από αυτή την βαρβαρότητα.
Αν η εισβολή στην Ουκρανία είναι το φυτίλι που άναψε και τι θα τροφοδοτήσει;
Σε ποια νέα τάξη πραγμάτων θα οδηγήσει αυτή η εισβολή, ποιων ηγετών την agenda ευνοεί και ποια παγκόσμια συμφέροντα εξυπηρετεί;
Ποιος ο ρόλος της ενεργειακής κρίσης, η οποία έχει ξεσπάσει εδώ και έξη μήνες χωρίς να έχει αντιμετωπιστεί μέχρι σήμερα;
Πόσο θα υποχωρήσει το πλάνο απολιγνιτοποίησης;
Πόσο συνδέονται όλα με τις αποφάσεις στο COP26;
Ποιες αποφάσεις θα κληθεί να πάρει η Ευρώπη μετά από το Ουκρανικό;
Πόσο τα Κράτη Μέλη μπορούν και θα προσπαθήσουν να αυτονομηθούν ενεργειακά και πως; Πόσο δύσκολο είναι για κάποια Κράτη να το πετύχουν, όπως η Αυστρία που εξαρτάται κατά 100% από το φυσικό αέριο της Ρωσίας;
Πόσο θα ενισχυθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ και ποια θα είναι η εμπλοκή και σε ποιο βαθμό των Ηνωμένων Πολιτειών στο νέο αυτό σκοτεινό κεφάλαιο;