O Jamal γεννήθηκε στη Salamia της Συρίας το 1961 και σπούδασε μηχανολόγος – μηχανικός στο Πολυτεχνείο του Χαλεπίου. Άρχισε να εκθέτει τη δουλεία του σε ηλικία 17 ετών και έχει λάβει πολλές διακρίσεις και βραβεία στον αραβικό κόσμο. Γεννήθηκε ζωγράφος και είναι πεπεισμένος ότι θα πεθάνει ζωγράφος. Εκθέσεις του έχουν φιλοξενηθεί στις ΗΠΑ (Ν. Υόρκη), στη Γερμανία (Ντίσελντορφ), στον Λίβανο, στην Ιορδανία, στο Ντουμπάι και στην Κίνα.
ΕΚΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
- 1981 Exhibition in Aleppo, Συρία
- 1982 The Taura Europa’ς Awards, Ρώμη
- 1984 Collective exhibition in Aleppo, Συρία
- 1984 Acquisition «Le Muse de L΄art contemporain de Tunis»
- 1990 Participation in the «Arabic Art», Νέα Υόρκη
- 1994 «Greece and the Arab World», Αθήνα (Α΄ Βραβείο)
- 2003 La Biennale de Sharjah
- 2000 Green art Gallery, Ντουμπάι
- 2006 Golf Club, Ντουμπάι
- 2012 «Wustenblume”, Ντίσελντροφ
- 2016 «JAMAL. The Silk Road» Μουσείο Μπενάκη, Αθήνα
- 2016 «JAMAL. The Silk Road» Μουσείο Ασιατικής Τέχνης, Κέρκυρα
- 2018 «JAMAL. The Silk Road» Dalian Modern Museum, Kίνα
Jamal Joratli, Syrian Artist
” Το ταξίδι στην τέχνη για μένα είναι ένα ταξίδι στο σύμπαν.
Αφορά την αέναη εξερεύνηση τόλμης, θάρρους και ισορροπίας που διαρρηγνύει κάθε προσωπικό όριο. Πρόκειται για μια υπέρβαση δίχως επιστροφή. Συνάμα όμως σηματοδοτείται από μια ιδιαίτερη βαρύτητα, καθόλα προσωπική, που μας κρατάει γειωμένους και αποτελεί, αν θέλετε, ένα σημείο αναφοράς, καθώς έχουμε τις ρίζες μας στη γη.
Θεωρώ ότι αποτελεί την πιο προκλητική αλλά και την πιο σημαίνουσα αναζήτηση. Την αναζήτηση αυτή θα μπορούσα να τη χαρακτηρίσω πολυδιάστατη, καθώς πιστεύω ότι ακολουθεί τρεις διαφορετικές ταξιδιωτικές εμπειρίες. Η πρώτη ξεκινά από τη Σαχάρα. Αφουγκράζεται τη μαγεία της ερήμου ενός τόπου που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση, μέσα από ένα τοπίο που διαρκώς μεταβάλλεται, προσφέροντας πληθώρα ερεθισμάτων. Οι θερμοκρασίες εναλλάσσονται και, κατά τη διάρκεια της ημέρας, μπορείς να βιώσεις από τις πιο χαμηλές, τις πιο ήπιες, έως τις ακραία υψηλές.
Είναι ένα μέρος που δύσκολα ιχνηλατείται, εφόσον εκ φύσεως δεν μπορεί καν να περιπατηθεί, ενώ η βιωσιμότητά του εξαιρεί ακόμα και την πιο ζωογόνα δύναμη, που δεν είναι άλλη από το νερό. Παρόλο που οι καλλιτέχνες βρίσκουν την «όασή» τους, εγκλωβίζονται σε αυτήν και επιλέγουν να μείνουν στατικοί, χάνοντας τη δημιουργικότητά τους. Θα τολμούσα να πω ότι, προκειμένου να «επιβιώσουν», καταλήγουν να «φάνε» και την καμήλα που τους οδήγησε στον προορισμό τους.
Η δεύτερη ταξιδιωτική εμπειρία, δίχως να είναι η πιο τολμηρή, σίγουρα επιτάσσει περισσότερο θάρρος. Πρόκειται για το ταξίδι σε έναν άγριο ωκεανό.
Εκεί οφείλεις να παλέψεις με τις τρικυμίες και τους σφοδρούς ανέμους, που δεν είναι τίποτε άλλο από τους φόβους και τις ανασφάλειές σου. Η ανάγκη όμως για επιβίωση θα σε οδηγήσει να κρατηθείς έστω από έναν βράχο. Αν πάλι είσαι τυχερός, μπορεί να καταφέρεις να ανακαλύψεις ένα νησί, και τότε πιστεύεις ότι σώθηκες, ριζώνεις, γιατί αισθάνεσαι ότι ανακάλυψες τον εαυτό σου. Θα εξερευνήσεις λοιπόν αυτό το νέο νησί, αλλά πόσο μπορείς να γυρνάς γύρω από αυτό; Πόσο μπορείς να περιστρέφεσαι γύρω από τον εαυτό σου; Η δική μου ταξιδιωτική εμπειρία λοιπόν αφορά το ταξίδι που δύναται να κάνει ο καλλιτέχνης, προκειμένου να βρει το δικό του σύμπαν.
Η προσπάθειά μου χαρακτηρίζεται από μια ατέρμονη αναζήτηση θάρρους, τόλμης και έντονου πειραματισμού, κάτι που στη ζωγραφική μου αποτελεί και τη μεγαλύτερη πρόκληση.
Καθώς η τέχνη μιμείται τη ζωή, προοδεύει και εξελίσσεται ανά τους αιώνες με φρενήρεις ρυθμούς, προσφέροντας νέα εκφραστικά μέσα, που σίγουρα διερευνώ και εντάσσω στο έργο μου.
Στην τελευταία μου δουλειά, που αφορά ακριβώς αυτή την «εξερεύνηση του σύμπαντος» να αποδομώ την προγενέστερη καλλιτεχνική μου έκφραση και πειραματίζομαι και με τα υλικά της νανοτεχνολογίας. Όμως η βαρύτητα του δικού μου «ιδανικού» πλανήτη έχει ως σημείο αναφοράς την έκφραση της ψυχής.
Η σχέση μεταξύ της ύλης και της ψυχής θεωρώ ότι δύσκολα μπορεί να αποτυπωθεί από τα νέα τεχνολογικά μέσα και δεν δύναται να εκφράσει ακριβώς αυτή τη λεπτή ισορροπία. Η τέχνη σήμερα πολλές φορές οδηγείται σε μια προσπάθεια εντυπωσιασμού. Η δική μου καλλιτεχνική ισορροπία έγκειται στην κατάθεση του προσωπικού στίγματος και στην έκφραση της ψυχής.
Στην προσπάθειά μου αυτή αποτυπώνω στη ζωγραφική μου τη σχέση μεταξύ του χρώματος και του φωτός. Το φως καθορίζει την έννοια, την ένταση, αλλά και την ίδια την ύπαρξη του χρώματος. Όπως και το σύμπαν, αποτελεί ένα αέναο στοιχείο. Ακριβώς μέσα από αυτά τα δύο στοιχεία πηγάζει η δύναμη του καλλιτέχνη, γιατί επί της ουσίας η δύναμή του προέρχεται από τον Μέγα Δημιουργό… που είναι ο Θεός!”