# Interview surrounded by the concept: All Over The World – Wherever, Together #
At the end of the Greek Interview follows the English version
Πολίτης του κόσμου. Μια πετυχημένη καριέρα, μια πορεία που ξεχωρίζει. Πότε και πως αποφασίσατε να ζήσετε και να δουλέψετε στο εξωτερικό;
Η απόφαση πάρθηκε κάτι παραπάνω από ενάμιση χρόνο πριν. Ήταν πολύ συνειδητή και η αλήθεια είναι ότι την έλαβα εξαιρετικά εύκολα, κάτι που τον περίγυρο μου, τον αιφνιδίασε.
Βρισκόμουν σε μια φάση που είχα καταφέρει πολλά, από αυτά που ήθελα στο χώρο των αεροδρομίων, που είχα πια εδραιωθεί και κατείχα μια σημαντική διοικητική θέση σε αεροδρόμιο της Ελλάδος, αλλά δεν ένιωθα ευτυχισμένη. Ήμουν ακριβώς εκεί, που με είχαν ρωτήσει πριν 5 χρόνια, που θα ήθελα να ήμουν, αλλά δεν ένιωθα ικανοποιημένη, όχι από τον εαυτό μου, αλλά από τη ζωή μου. Κάτι μου έλειπε. Μου φαινόντουσαν όλα βασανιστικά πολύ ίδια. Ήθελα μια αλλαγή και την περίμενα.
Όταν γνώρισα τυχαία τον Πορτογάλο σύζυγο μου και από τις πρώτες εβδομάδες της σχέσης μας, ήξερα ακριβώς τι θα συμβεί, γιατί εγώ το είχα προκαλέσει να συμβεί. Φυσικά δεν περίμενα ποτέ, ότι θα μετακινηθώ για να ζήσω μόνιμα στο εξωτερικό και η αλλαγή στη ζωή μου θα ήταν τόσο μεγάλη και γρήγορη.
Χαιρόμουν όμως πολύ και έλεγα ότι τουλάχιστον είναι Πορτογαλία…
Πριν 10 χρόνια την είχα επισκεφτεί για διακοπές και έλεγα σε όλους στην επιστροφή μου, ότι μοιάζει πολύ με την Ελλάδα και ναι εκεί θα μπορούσα να ζήσω.
Ποιοι είναι οι σημαντικοί σταθμοί σε αυτή τη πορεία και πόσο συνέβαλλαν στην εξέλιξη σας;
Ευτυχώς ή δυστυχώς οι σταθμοί ήταν πολλοί και κάποιοι πολύ δύσκολοι.
Σίγουρα θα αναφερθώ στην πιο δύσκολη μου στιγμή, η οποία ήταν, όταν είχα αποτύχει σχεδόν σε όλους τους τομείς της ζωής και στον πιο σημαντικό. Είχα ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας. Χρησιμοποιώντας μια λαϊκή φράση, θα πω ότι είχα πιάσει πάτο. Αλλά ναι, τουλάχιστον υπήρχε πάτος και πάτησα και μετά σιγά σιγά, όχι με γρήγορους ρυθμούς (αν και θα ήθελα πολύ), ένα βήμα τη φορά, κατάφερα να ανέβω και πολύ ψηλότερα από εκεί που είχα πέσει. Σε αυτό με βοήθησαν πολύ η πίστη μου στο Θεό, η οικογένεια μου, οι φίλες μου και οι φίλες της μητέρας μου.
Και θα αναφερθώ και σε δυο πολύ όμορφες στιγμές, που έφεραν την επαγγελματική εξέλιξη μου στην Πορτογαλία!
Η πρώτη ήταν, όταν ξεκίνησα να διαβάζω πολλά βιβλία αυτo-βελτίωσης και ξαφνικά είχα μια τρελή ιδέα. Nα ζωγραφίσω!.
Ποτέ δε ζωγράφιζα, καθώς δεν ήμουν καθόλου καλή στη ζωγραφική ή έτσι μου είχαν είπαν και το είχα πιστέψει.
Όμως πια ήμουν σίγουρη ότι μπορώ. Όλα ξαφνικά με οδηγούσαν να αγοράσω καμβάδες, πινέλα και χρώματα, ως δώρο για τον εαυτό μου για τα 40α μου γενέθλια.
Και το έκανα. Μόλις τρεις μήνες αργότερα, έλαβα τις πρώτες μου προσκλήσεις για να εκθέσω τους πίνακες μου σε γκαλερί. Χωρίς καμία διαφήμιση, έχοντας μόνο 200 followers στα social media, κυρίως όμως, χωρίς να έχω και κάποιον γνωστό στο αντικείμενο, που θα μπορούσε ίσως να με βοηθήσει στο νέο μου βήμα. Το μόνο που είχα, ήταν ότι κάθε φορά που ζωγράφιζα σκεφτόμουν τον πίνακα μου να εκθέτεται σε γκαλερί και αυτήν την εικόνα την έφερνα πολύ συχνά μέσα στην ημέρα στο μυαλό μου. Καθώς πάντοτε, όταν έμπαινα σε γκαλερί (όχι πολλές φορές δυστυχώς) χαιρόμουν ιδιαίτερα, ένιωθα το χώρο οικείο και ζήλευα τους καλλιτέχνες, που έχουν αυτό το ταλέντο και όχι εγώ.
Η δεύτερη όμορφη στιγμή και σταθμός, είναι όταν συνειδητοποίησα ότι τα έργα μου εκθέτονται στην ίδια έκθεση, την ίδια ημέρα με πολύ σπουδαίους καλλιτέχνες, που έχουν ήδη κερδίσει πολλά βραβεία σε αυτόν το χώρο, έχουν πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις και έχουν συμμετέχει σε ακόμα περισσότερες σε όλον τον κόσμο και τo πιο σπουδαίο ακόμα, ότι μια από αυτούς τους καλλιτέχνες, η Lena Snow έχει επιλεχτεί έως μια από τους 50 most investable artists για το 2021.
Η χαρά και δύναμη που πήρα από αυτό το γεγονός είναι απερίγραπτη!
Ποιες είναι οι δυσκολίες που συναντήσατε μέχρι σήμερα; Υπήρξαν κάποιοι άνθρωποι που σας βοήθησαν και πώς;
Δυσκολίες δε συνάντησα, εκτός από μια. Το γεγονός ότι μόλις είχα έρθει εδώ, περίπου 2 μήνες μετά, ξέσπασε η πανδημία. Αυτό με απομόνωσε από την Ελλάδα και μου έκλεισε την πόρτα στη μόνη επαγγελματική ευκαιρία, που θεωρούσα ότι έχω εδώ, να δουλέψω στο αεροδρόμιο του Πόρτο. Αφού είναι ένας από τους κλάδους που χτυπηθήκαν πολύ.
Τώρα όμως γνωρίζουμε όλοι, ότι αυτό επαγγελματικά αποδείχτηκε ότι ήταν για το καλό μου.
Η κολλητή μου είναι ο άνθρωπος που με υποστηρίζει πιο πολύ στη ζωή μου. Ήταν πάντοτε, από την πρώτη μέρα που τη γνώρισα, 22 χρόνια πριν και είναι ακόμα. Είναι αυτή, που σχεδόν, με πίεσε να διαβάσω τα 2 βιβλία*, που μου άλλαξαν τον τρόπο σκέψης και τις πεποιθήσεις μου για τη ζωή με θεαματικά αποτελέσματα.
Δε θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή, που στη διάρκεια διακοπών, αποφάσισα να κάνω “παρά πέντε”. Ήμουν δεμένη λοιπόν με τον εκπαιδευτή πάνω στο λόφο και δείλιασα. Και του είπα νομίζω ότι δεν μπορώ να το κάνω, αλλά δώσε μου 5 λεπτά. Πήρα τηλέφωνο την Έφη, της εξήγησα την κατάσταση μου, μου μίλησε και μετά από 2 λεπτά πετούσα και απολάμβανα αυτή τη μοναδική στιγμή.
Αν και ίσως δεν ακούγεται πολύ όμορφο, ότι ήμουν σε ένα λόφο, κάλεσα την κολλητή μου και μου είπε πήδηξε, αλλά η αλήθεια είναι, ότι είναι από αυτούς τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι κάνε τη βουτιά εσύ και το προστατευτικό δίχτυ θα φανεί.
Ο σύζυγος μου είναι ο άνθρωπος που με βοήθησε ουσιαστικά πια, να αλλάξω τη ζωή μου. Με έκανε να εμπιστευθώ ξανά, να πιστέψω πάλι στην αγάπη, στη δικιά μου δύναμη και στο ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Ο ίδιος έχει καταφέρει τρομερά πράγματα. Από μικρή ηλικία, όταν ήθελε κάτι πολύ και το πίστευε το έκανε πραγματικότητα, χωρίς καμία απολύτως βοήθεια. Τις θεωρίες του, τις έκανε όλες πράξη. Τον θαυμάζω απεριόριστα για αυτό, καθώς και για την ταπεινότητα του!
Εδώ θα ήθελα να αναφέρω, ότι αλήθεια πιστεύω, ότι αν βρισκόμουν στην Ελλάδα και μου ερχόταν αυτή η ιδέα να ζωγραφίσω, είμαι σχεδόν σίγουρη ότι δε θα ξεκινούσα ποτέ. Νομίζω ότι τους λόγους δε χρειάζεται να τους εξηγήσω. Οι περισσότεροι πια, τους καταλαβαίνουμε. Θα ήταν τόσο μεγάλα τα Stop που θα έπαιρνα από τους πάντες, που δύσκολα θα το ξεκινούσα.
* 1. Μεταμορφώστε τη ζωή σας, Louise L. Hay, 2.Ο δρόμος του καλλιτέχνη, Julia Cameron
Πόσα χρόνια ζείτε στο εξωτερικό και σε ποιες χώρες; Πού σας άρεσε περισσότερο και γιατί, τόσο σαν τρόπος ζωής, όσο και εργασίας; Ποιες είναι οι διαφορές από Ελλάδα;
Στο εξωτερικό έχω ζήσει στην Αγγλία 4 χρόνια, καθώς εκεί πραγματοποίησα τις σπουδές μου (Bachelor Degree & Msc in Civil Engineering) και έχω και αρκετές εικόνες από τη Γερμανία, καθώς ο πατέρας μου εργαζόταν εκεί για 8 χρόνια και πηγαινοερχόμουνα συχνά.
Καμία από τις 2 χώρες δε μου άρεσε για να ζήσω, κυρίως γιατί δεν μπορώ χωρίς ήλιο. Για αυτό και στην Αγγλία, όταν μου προσέφεραν πολύ καλές θέσεις εργασίας στον τομέα των σπουδών μου, αρνήθηκα χωρίς δεύτερη σκέψη και δεν το μετάνιωσα ποτέ, γιατί ήξερα ότι ο τρόπος ζωής εκεί δε μου ταιριάζει.
Σε αντίθεση με την Πορτογαλία, που οι όποιες διαφορές με την Ελλάδα είναι πραγματικά ελάχιστες. Το φαγητό, οι καιρικές συνθήκες, οι άνθρωποι, η ζεστασιά, η φιλοξενία και ζωντάνια τους είναι όλα παρόμοια. Ακόμα και στις παθογένειες, ίδιοι είμαστε. Για παράδειγμα και εδώ θα αγοράσουν το πολύ ακριβό αυτοκίνητο για να φαίνεται ότι κατάφεραν κάτι στη ζωή τους, αλλά το σπίτι που μένουν θα είναι φτωχό, πάντοτε μιλάμε, σε σχέση με το ακριβό αυτοκίνητο που διαθέτουν.
Μένω πάνω σε μια από τις ομορφότερες παραλίες της Βόρειας Πορτογαλίας και μόνο 20 λεπτά από το κέντρο του Πόρτο.
Το μόνο που πραγματικά μου λείπει (εκτός από την οικογένεια και τους φίλους μου φυσικά) είναι οι ζεστές θάλασσες της Ελλάδας και τα νησιά.
Τα τελευταία τα επισκεπτόμουν και όταν ζούσα στην Ελλάδα, τα καλοκαίρια μόνο για 2 εβδομάδες, το ίδιο κάνω και τώρα, οπότε στην ουσία δεν έχει αλλάξει κάτι.
Τι συμβουλεύετε τους νέους ανθρώπους στην Ελλάδα, αλλά και τους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό; Κρατάτε επαφή και με ποιο τρόπο; Δουλεύετε, κάνετε παρέα με Έλληνες;
Να στοχεύουν ψηλά, ο τολμών πάντοτε νικά, να μην ακούνε τις απόψεις των γύρων τους, αν είναι αντίθετες με τα θέλω τους και όταν επιθυμούν κάτι να μη φοβούνται.
Ο Paolo Coelho πιστεύω ότι “ξέχασε” την πιο σημαντική φράση να συμπληρώσει στην πρόταση του…” Όταν θες κάτι πολύ, όλο το συμπάν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”, μόνο αν δεν το φοβάσαι. Διαφορετικά στέλνεις αντιφατικά μηνύματα στο συμπάν και δυσκολεύεται να σε βοηθήσει.
Ειλικρινά κατάλαβα, ότι όλα αυτά που ευχόμουν για τη ζωή μου και δεν ήρθαν, όλα μα όλα, για κάποιο λόγο, δικό μου, τα φοβόμουν κιόλας και έκανα ταυτόχρονα αντιφατικές σκέψεις. Ναι, αλλά, άμα το επιτύχω αυτό θα πρέπει να αποχωριστώ… Ναι, αλλά, άμα έρθει τώρα αυτό στη ζωή μου, θα πρέπει να…
Όταν πήρα την απόφαση να φύγω για την Πορτογαλία, ήταν η πρώτη φορά, που επιτέλους δε φοβήθηκα τίποτα και αν υπήρχαν στιγμές που ερχόντουσαν κάποιες αρνητικές σκέψεις τις άλλαζα αμέσως, γιατί ήμουν έτοιμη για αυτό και εμπιστευόμουν απόλυτα τον εαυτό μου και όλα τα σημάδια που μου έδειχναν το δρόμο. Επιπλέον, δεν άκουσα κανέναν, που μου έλεγε, ποιος αφήνει τέτοια δουλειά σήμερα και που πας, δε ξέρεις κανέναν εκεί, εκτός από το σύντροφο σου, δε μιλάς τη γλώσσα και εσύ, στο εξωτερικό, δυσκολευόσουν όταν σπούδαζες…
Το ίδιο και με τη ζωγραφική. Τη ξεκίνησα χωρίς κανένα φόβο. Και αν αποτύχαινα και τι έγινε; Τίποτα απολύτως, απλά δεν θα είχα ταλέντο στη ζωγραφική. Δεν είχα σε κανέναν να αποδείξω τίποτα.
Επαφή με την Ελλάδα κρατάω σε καθημερινή βάση μέσω της τεχνολογίας.
Στο Πόρτο δε ζούνε πολλοί Έλληνες, και εξαιτίας της πανδημίας και των lockdown δεν έχω γνωρίσει κανέναν προς το παρόν από κοντά. Κάνω παρέα με Πορτογάλους και με μια Βιετναμέζα.
Πώς βλέπετε τις προοπτικές του Μέλλοντος από πλευράς τεχνολογίας, καινοτομίας, τεχνητής νοημοσύνης ή του κλάδου στον οποίο δραστηριοποιείστε;
Αν με ρωτούσατε πριν 5 χρόνια, οι απαντήσεις μου θα ήταν αρκετά αρνητικές.
Γιατί όταν τα social media μπήκαν δυναμικά στη ζωή μας, μεταφερόταν μια ψεύτικη εικόνα για το πόσο πραγματικά όμορφοι είμαστε οι άνθρωποι, οι ζωές μας, οι δουλειές μας και η καθημερινότητα μας.
Ευτυχώς, τώρα βλέπω ότι αυτό αλλάζει και τα social media έχουν τη σωστή δυναμική και λαμβάνουν τις πραγματικές διαστάσεις που τους αξίζουν. Δίνουν το σωστό βήμα στην πληροφόρηση και την αλήθεια, η οποία πια δεν κριτικάρεται ή κόβεται από δημοσιογράφους που κινούνται ανάλογα των συμφερόντων τους ή των γνώσεων και αντιλήψεων τους.
Επιπλέον, η τεχνολογία έχει τη δύναμη να διαφημίσει δωρεάν και πολύ εύκολα, την τέχνη σου, την εταιρεία σου, τα ταλέντα σου, την ιστορία σου σε όλα τα μέρη του κόσμου, ακόμα και σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς λόγω της πανδημίας.
Η έκθεση “Art for Art‘s Sake 4o“, που συμμετέχω με τρεις πίνακες μου σε γκαλερί στο Λονδίνο στις 28 Φεβρουαρίου, πραγματοποιείται σε virtual περιβάλλον. Ο καθένας μπορεί από desktop, laptop ή το κινητό του να την επισκεφτεί και έχοντας επιλέξει το avatar του, να δει τους πίνακες μου, καθώς και όλων των σπουδαίων καλλιτεχνών που συμμετέχουν και να συνομιλήσει μαζί μας απευθείας, όπως θα συνέβαινε πραγματικά αν στεκόταν δίπλα μας σε μια γκαλερί.
Η ζωντανή εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στις 28 Φεβρουαρίου 2021, μεταξύ 18:00 και 20:00 ώρα Αγγλίας και για να την παρακολουθήσετε το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα τους www.virtualartists.co.uk και στη συνέχεια να επιλέξετε “visit our gallery”. Η είσοδος είναι δωρεάν. Η έκθεση θα παραμείνει στην ιστοσελίδα της γκαλερί για 2 ακόμα εβδομάδες μετά τις 28 Φεβρουαρίου.
Vicky Porfyri, Abstract Painter , Website, Instagram
The above article follows the interview in the English version
Citizen of the world. A successful career, a course that stands out. When and how did you decide to live and work abroad?
The decision was made just over a year and a half ago. It was very conscious, and the truth is that I took it extremely easily, something that surprised those around me.
I was in a phase where I had achieved a lot of what I wanted in the field of airport industry. I had already established myself and held an important administrative position in an airport in Greece, but I did not feel happy. I was right where I wanted to be when I was asked 5 years ago, but I did not feel satisfied, not by myself, but by my life. I was missing something. Everything seemed painfully ordinary to me. I wanted a change, and I was waiting for it.
When I incidentally met my Portuguese husband, I knew from the first weeks of our relationship what was going to happen, because I had caused it to happen. Of course, I never expected that this relationship would make me relocate and live abroad permanently and that the change in my life would be so great and fast.
But I felt very happy about the fact that it was Portugal…
I had visited it 10 years ago for vacations and I had told everyone on my return, that it is very similar to Greece and yes, I could live there.
What are the important milestones in this process and how much have they contributed to your overall development?
Fortunately, or unfortunately, the milestones were many and some very difficult.
One of my most difficult moments was when I had failed in almost all areas of life and in the most important. I had a serious health problem. You could say, I had reached bottom. But yes, at least there was a bottom, where I could only ascend from. I stepped on it and slowly, not at a fast pace (although I would love to), one step at a time, I managed to climb much higher than where I had fallen. My faith in God, my family, my friends, and my mother’s friends helped me a lot.
I would also like to mention two very beautiful moments that affected my professional development in Portugal.
After moving here, I started reading a lot of self-improvement books, and suddenly, I got a crazy idea: ‘I will paint!’
I never painted because I was not good at painting at all, or so I had been told and really believed it. But out of a sudden, my mind-set changed. I was sure I could paint. Everything suddenly led me to buy canvases, brushes, and paints, as a gift to myself for my 40th birthday. And just like that, I started painting.
Just three months later, my art got noticed and I received my first invitations to exhibit some of my paintings in a gallery. Without any advertising, having only 200 followers on social media, but most importantly without having someone familiar with the subject, who could perhaps help me in my new step. All I had was that every time I painted, I thought of my painting being exhibited in a gallery and I often brought this image to my mind during the day. I always felt happy when I entered a gallery (not many times, unfortunately), I felt at ease and I envied the artists who have such a talent.
The second beautiful moment and milestone came when I realized that my works will be exhibited in the same exhibition, on the same day with very important artists, who have already won many awards in this field, have held solo exhibitions, and have participated in several other important events throughout the world. Lena Snow in specific has been selected as one of the 50 most investable artists for 2021!
The joy and confidence that I got by this fact are indescribable!
What difficulties have you encountered so far? Were there any people who helped you and how?
I did not encounter any difficulties, except for one; the fact that just about 2 months after I moved to Porto, the pandemic broke out. This isolated me from Greece and closed the door to the only professional opportunity I thought I had here, working at Porto airport. Since tourism and transport is one of the sectors that was hit hard.
But thinking about it now, this professional setback proved to be helpful and rather important for my artistic growth.
My best friend is the person who supports me the most in my life. She has always been supportive from the first day I met her 22 years ago and she still is. She is the one, who almost pushed me to read the 2 books *, which changed my way of thinking and my beliefs about life with spectacular results.
I will never forget the moment when during some holidays, I decided to do paragliding. So, I was tied up with the trainer on the hill and I was scared. I told him ‘I think I cannot do it, but give me 5 minutes. I called Efi on the phone, explained my situation to her, she spoke to me and after 2 minutes I was flying and enjoying that unique moment.
It may not sound very nice, that I was on a hill, I called my best friend and she told me to jump, but the truth is, she is one of those people who believe ‘dive and the safety net will appear’.
My husband is the person, who really helped me change my life. He made me trust again, believe in love, in my own strength, and helped me see that nothing is impossible.
He has achieved incredible things. From a young age, when he wanted something very much and believed it, he made it happen without any help from anyone at all. He has put all his theories into practice. I admire him immensely for this, as well as for his modesty!
I would like to mention here that if I was still living in Greece and I had this idea to paint, I really believe that I would have never started. I do not think I need to explain the reasons. Most of us now understand them. The “Stops” that I would hear from the people would have been so many that I would have never started.
* 1. Transform Your Life, Louise L. Hay
2. The street of the artist, Julia Cameron
How many years have you lived abroad and in which countries? Which do you like best and why, both as a way of life and as a job? What are the differences from Greece?
I have lived in England for 4 years, as I completed my studies there (Bachelor Degree & MSc in Civil Engineering) and I also have several memories from Germany, as my father worked there for 8 years and I visited him often.
I would not choose either of these 2 countries to live in, mainly because I cannot do without the sun. That is why in England when I was offered very good jobs in my field of study, I refused without a second thought and I never regretted it, because I knew that the way of life there did not suit me.
Portugal on the other hand is slightly different from Greece. The food, the weather, the people, the warmth, the hospitality, and their liveliness are all similar. Even the negative aspects of our cultures are similar. For example, here too the people will buy an expensive car to show that they have achieved something in their life, but the house they live in is poor, compared to the expensive car they own of course.
The only thing I really miss (except my family and friends of course) is the warm seas of Greece and the islands.
I used to visit the islands every summer for 2 weeks when I lived in Greece, I do the same now, so in fact nothing has changed.
What do you advise young people in Greece, but also Greeks living abroad? Do you keep in touch with Greece and how? In the country where you live, do you work, do you hang out with Greeks?
To aim high, the one who dares always wins, not to listen to the opinions of those around them, if they are against their wishes and when they want something, they should not be afraid.
I think Paolo Coelho ‘forgot’ to add a very important detail when he said: ‘When you want something, all the universe conspires in helping you to achieve it’, only if you are not afraid of it. Otherwise, you send contradictory messages to the universe and it is difficult to help you.
I honestly realized that everything I wished for in my life and did not happen I was, for different reasons every time, afraid of it and at the same time I was having contradictory thoughts. ‘Yes, but, if I achieve this, I will have to leave… Yes, but, if this comes into my life now, I will…’
When I made the decision to leave for Portugal, it was the first time that I was finally not afraid of anything and if there were moments when some negative thoughts came to my mind, I changed them immediately, because I was ready for it and I completely trusted myself and all the signs that showed me the way. In addition, I did not listen to anyone, who told me: ‘Don’t leave such a job today!’, ‘where you go, you do not know anyone, except for your partner’, ‘you do not speak the language’ and ‘I can’t imagine you living abroad, you found it difficult even as a student…’
I started painting having the same attitude, no fear. What if I failed, what terrible thing could happen? Absolutely nothing, I thought. Worst case scenario I would realize I didn’t have a talent in painting. I had nothing to prove to anyone.
I keep in touch with Greece on a daily basis through technology.
I live by one of the most beautiful beaches in northern Portugal and only 20 minutes away from the center of Porto.
Not many Greeks live in Porto, and due to the pandemic and the lockdown, I have not met anyone personally so far. I hang out with Portuguese people and a Vietnamese.
How do you see the prospects of the Future in terms of technology, innovation, artificial intelligence or the industry in which you operate?
If you had asked me 5 years ago, my answers would have been quite negative, because when social media entered our lives dynamically, it conveyed a false image of how beautiful people, their jobs, and daily lives really are.
Fortunately, this is now changing and social media has taken the different, more substantial role it deserves in society. It contributes to the dissemination of information and truth, which is no longer criticized or distorted by journalists who act according to their interests or their knowledge and perceptions.
Additionally, technology has the power to advertise your art, your company, your talents, your history freely and easily around the world, even in these difficult times of the pandemic.
The “Art for Art’s Sake 4ο Exhibition”, which I will participate in with three of my paintings in a gallery in London on February 28, takes place in a virtual environment. Anyone can visit it from their desktop, laptop, or mobile phone. The visitors select their avatar, see my paintings, as well as those of all the great artists involved, and talk to us directly, as it would really happen if they were standing next to us in a gallery.
The live event will take place n February 28 2021, between 18:00 and 20:00 UK time and to attend It, all you need to do is visit the gallery´s website www.virtualartists.co.uk and then select ‘visit our gallery’. The entrance is free. The exhibition will remain on the gallery’s website for another 2 weeks after February 28th.
Vicky Porfyri, Abstract Painter , Website, Instagram