Η μακροχρόνια κρίση είχε ως συνέπεια η Ελλάδα να έχει μεγάλη υστέρηση, σε σχέση με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, στους δείκτες συνδεσιμότητας, ανθρώπινου κεφαλαίου και ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών. Μπορεί να καλυφθεί η απόσταση; Μπορεί τελικά ο δημόσιος τομέας στην Ελλάδα να κάνει τη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή;
Η ελληνική δημόσια διοίκηση την περίοδο της κρίσης δοκιμάσθηκε, με δραματικές μειώσεις πόρων και προσωπικού. Ταυτόχρονα, όμως, δρομολογήσαμε σοβαρές αλλαγές τα τελευταία χρόνια, στην κατεύθυνση της αναβάθμισης των στελεχών της με διαδικασίες επιμόρφωσης και αξιολόγησης, με θεσμικές διαδικασίες κινητικότητας, καθώς και με την ενίσχυση του ψηφιακού μετασχηματισμού της οργάνωσης και της λειτουργίας της. Η ψηφιακή προσαρμογή δεν σημαίνει απλώς την ψηφιοποίηση των σημερινών δεδομένων, αλλά ταυτόχρονα την απλοποίηση και τον εξορθολογισμό των διοικητικών διαδικασιών, στοχεύοντας στη διαφάνεια, την ταχύτητα, την αποτελεσματικότητα, την άμεση ενημέρωση και εξυπηρέτηση των πολιτών, και τελικά σε μεγάλη οικονομική εξοικονόμηση. Δρομολογήσαμε την υλοποίηση ενός εμβληματικού έργου, του Συστήματος Ηλεκτρονικής Διακίνησης Εγγράφων, καθώς και την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών για την πρόσβαση των ΑΜΕΑ στις διοικητικές υπηρεσίες. Ο ψηφιακός μετασχηματισμός της δημόσιας διοίκησης είναι βασική προϋπόθεση για την αναπτυξιακή και κοινωνική ανασυγκρότηση της χώρας μας, προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες και στις προκλήσεις της εποχής μας.
Η κλιματική αλλαγή και οι συνέπειες που αυτή θα έχει σε κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο είναι από τα μείζονα θέματα συζήτησης στην ευρωπαΐκή πολιτική σκηνή. Μπορεί να υπάρξει συναίνεση των πολιτικών κομμάτων στην υιοθέτηση πραγματικών «πράσινων» πολιτικών με τη βοήθεια των τεχνολογικών δυνατοτήτων;
Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής αποτελεί τη μεγάλη προτεραιότητα της εποχής μας. Προϋποθέτει διεθνή συνεργασία, τολμηρές αποφάσεις και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Οφείλουμε όμως να την αντιμετωπίσουμε από κοινού με την οικονομική και κοινωνική κρίση. Δεν αρκεί να «πρασινίσουμε» κάποιες πολιτικές μας, ούτε μπορεί από μόνη της η αγορά να κάνει τις απαραίτητες προσαρμογές. Χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις, ρυθμίσεις και ένα δίκαιο σχέδιο μετάβασης σε ένα νέο αναπτυξιακό μοντέλο, που να διασφαλίζει ένα σύγχρονο, δίκαιο και αποτελεσματικό οικολογικό και κοινωνικό κράτος. Δυστυχώς, δεν συμμερίζονται όλοι αυτή την ανάγκη – η αποχώρηση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία των Παρισίων αποτελεί αρνητική εξέλιξη. Τα νέα παιδιά που διαδηλώνουν σε όλον τον κόσμο για το κλίμα αποτελούν ελπίδα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο, για το μέλλον της ανθρωπότητας και το δικό τους.
Η ψηφιακή δημοκρατία θα διευρύνει την έννοια του Δήμου και θα δώσει δυνατότητες για περισσότερη άμεση δημοκρατία, απαλλαγμένη από γεωγραφικούς και χρονικούς περιορισμούς. Χρειάζεται η παρέμβαση του κράτους με προγράμματα διαρκούς επιμόρφωσης, προκειμένου μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας να μην αποκλειστούν από αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Η εξέλιξη της τεχνολογίας πάντα άνοιγε στον άνθρωπο νέους, δημοκρατικούς και απελευθερωτικούς δρόμους. Ο Γουτεμβέργιος και η τυπογραφία ήταν κρίσιμος παράγοντας για τη διεύρυνση της παιδείας και της ενημέρωσης, την πορεία στον Διαφωτισμό και τις μεγάλες δημοκρατικές και κοινωνικές επαναστάσεις. Η ψηφιακή τεχνολογία πολλαπλασιάζει τις δυνατότητες επιμόρφωσης, επικοινωνίας, ελεύθερης έκφρασης, δημιουργίας και ενεργούς συμμετοχής. Αποτελεί όμως ένα μέσο, και εξαρτάται από τη χρήση του η αντιμετώπιση των κινδύνων από την ανάπτυξή του, όσον αφορά τα προσωπικά δεδομένα, τη διασφάλιση της προσωπικής ζωής, την αποτροπή αυταρχικής κρατικής αξιοποίησης και την εκμετάλλευση από οργανωμένα συμφέροντα χειραγώγησης της κοινής γνώμης. Μεγάλες πολυεθνικές έχουν το κλειδί της ανάπτυξης και της διάχυσης των ψηφιακών μέσων, ενισχύοντας τη δύναμη και την επιρροή τους στους δημοκρατικούς θεσμούς, ενώ νέες ανισότητες μεταξύ των κρατών και εντός των κοινωνιών δημιουργούνται. Γι’αυτό, σε ευρωπαϊκό επίπεδο η πολιτική διεκδίκηση πρέπει να στοχεύει στην οικονομική, κοινωνική και ψηφιακή συνοχή, καθώς και στη θέσπιση κανόνων και προϋποθέσεων που να διασφαλίζουν ότι ο ψηφιακός μετασχηματισμός θα απελευθερώνει τον άνθρωπο, θα ενισχύει τη Δημοκρατία και δεν θα προκαλεί νέες εξαρτήσεις, ανισότητες και παραβιάσεις δικαιωμάτων.
Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Βουλευτής Ελληνικού Κοινοβουλίου